UUR 10: PsychopLaatjes Radio. The Suburban Sub-Underground 70’s

Serieuze ambities hadden ze niet of nauwelijks, de jonge muzikanten uit de Amerikaanse voorsteden, om wie het in dit uurtje vol uiterst obscure geluiden allemaal draait. Ze vertoonden zich dan ook zelden buiten de klamme omgeving van hun repetitiekelders. Daar oefenden ze overigens niet alleen, onder die primitieve omstandigheden maakten ze ook rammelende opnames van hun –in menig geval- verre van vlekkeloos uitgevoerde songmateriaal. Als er dan nog geld over was –inkomsten uit optredens hadden ze niet en de geestverruimende middelen waren natuurlijk ook niet gratis- brachten ze het resultaat op lp uit, in oplages die vaak slechts enkele tientallen bedroegen. Afgezien van een handvol betrokkenen en familieleden was er toch niemand geïnteresseerd in de beroerd opgenomen basement-rock van een stel doorrookte, werkschuwe en -tot overmaat van ramp- hopeloos gedateerde hippies uit de vroege jaren 70. Opvallenderwijs gingen, vanaf medio jaren 80, steeds meer platenverzamelaars op zoek naar de in eigen beheer uitgebrachte lp’s van even vage als intens rammelende gezelschappen als Feather da Gamba, Stone Harbour, Kath, Strange of Rhubarb’s Revenge. Zodat deze psychedelisch getinte voorlopers (en directe verwanten) van 90s lo-fi-helden à la Guided by Voices alsnog erkenning kregen, zij het natuurlijk in -nog nog altijd- piepkleine kring. Nachtbrakers die er het fijne vanaf wil weten mogen dit uurtje extreem avontuurlijke radio, vol blikkerige zang, gruizige gitaren, doffe bastonen en potten- en pannendrums, absoluut niet missen. TURN ON, TUNE IN, FREAK OUT!
Playlist:

intro: Strange – ‘Segment from On Winning The War’ (van de lp ‘Souvenir Album’ / Yantis, 1979)   
*1. Hickory Wind – ‘Time And Changes’ (van de lp ‘Hickory Wind’ /  Gigantic, 1969)  De enige lp van Hickory Wind uit Indiana geldt als een klassieker in het genre. Tussen nogal wat nummers met rural-, blues- en 60s pop-invloeden bevindt zich ook dit gruizige fuzz-rockertje, compleet met onstuimig drumwerk en pakkende zanglijn. Klassieke lp of niet, zo hadden er meer op moeten staan!  

*2. Kath – ‘Candleman’ (van de lp ‘Kath 1’ / Eigen Beheer, 1974)  Een clubje vrolijke studenten uit Maryland maakte, onder leiding van de zingende drummer Val Rogolino, een onderhoudende lp vol goedgeluimde 60s getinte rammelpop, met hier en daar een stevige uitschieter.
 
*3. Jones Family Band – ‘Tombstones And Graves’ (van de lp ‘An Electrified Joint Effort’ / World In Sound, 2006? – opgenomen ’71-‘73)  Drugsverslindend gezelschap uit Detroit waarvan de opnames decennialang onuitgebracht bleven. Wat niet geheel onverklaarbaar is, want deze muziek rammelt aan alle kanten. Een vrij recente vinyl-uitgave van het puike label World In Sound biedt desondanks voldoende luisterplezier. De gekozen track is een intens staaltje kelder-psychedelica, verrijkt met een aangenaam snerpende mondharmonica. 
*4. Trizo 50 – ‘Hollyhocks’ (van de lp ‘Trizo 50’ / World In Sound, 2004 – opgenomen c.a. ’73) Zo goed als hun vorige incarnatie Phantasia waren ze niet, maar dat geldt natuurlijk voor zo’n beetje iedere band die ooit bestaan heeft. Als directe voorlopers en geestverwanten van 90s lo-fi-helden Guided By Voices legde Trizo 50 zich toe op het schrijven en vastleggen van zoveel mogelijk inderhaast vervaardigde liedjes. Ze schijnen er niet minder dan een paar honderd opgenomen te hebben. Daarvan werd tot nog toe slechts een handjevol uitgebracht, ondermeer door het onvolprezen label World In Sound.
*5. Rhubarb’s Revenge – ‘Avon Girl’ (van de lp ‘The Album – Rhubarb’s Revenge or Confessions Of A Big Lanky Dope’ / Pink Grass, 1973)  Vijf muzikanten uit New Jersey die zo ver van de wereld waren dat ze geen bandnaam konden verzinnen. En kiezen tussen twee geopperde albumtitels lukte ze ook al niet, zodat ze die maar allebei gebruikten. De eerste daarvan wordt doorgaans ook gebruikt om de band aan te duiden. Hoe dan ook, tussen alle Zappa’eske gein (en vooral ongein) op hun lp prijkt ook dit speelse liedje over een van deur tot deur trekkende vertegenwoordigster in cosmetica. En dat de samenzang hier en daar behoorlijk wankel is, ach, dat is in dit uurtje wel vaker aan de orde. 

*6. Stone Harbour – ‘Ride’ (van de lp ‘Emerges’ / Stone Harbour, 1974)  Dit langharige duo uit Youngstown, Ohio putte uit zowel psychrock als vroege hardrock, met aansprekende resultaten. En dat laatste ondanks –of juist dankzij- de ultragammele opnamekwaliteit. Hun enige lp heeft inmiddels een bescheiden cultreputatie verworven. Kosten én moeite werden desondanks gespaard, wat ook geldt voor het artwork. De hoestekening werd namelijk, geheel in stijl, binnen drie minuten vervaardigd met viltstift en een vel papier. Niet om aan te zien, maar wél lekker dwars! 
SPECIAL: STRANGE *7. Strange – ‘Lies By Poetic License’ (van de lp ‘Souvenir Album’ / Yantis, 1979) *8. Strange – ‘The Ballad Of Hollis Spaceman’ (van de lp ‘Souvenir Album’ / Yantis, 1979)  *9. Strange – ‘Segment from BARAPP’ (van de lp ‘Souvenir Album’ / Yantis, 1979)  + *10. Strange (opgenomen als Carl Dexter Band) – ‘Somebody’  (van de lp ‘Souvenir Album’ / Yantis, 1979)   Obscuur gezelschap dat gedurende de periode ’74-’78 -in wisselende bezettingen- actief was in Olympia, WA. Het voornaamste lid verzorgde, na het uiteenvallen van de band, een lp-release (in een oplage van 100) van enkele van de opnames die de groep maakte. De geluidskwaliteit daarvan varieert van zéér lo-fi tot relatief goed, maar de muziek is in alle gevallen uniek en adembenemend.
*11. Feather Da Gamba – ‘The Constant And Steady Lampman’ (van de lp ‘Like It Or Get Bent’/ E.B., 1971)  Wie hard gaat op uit de bocht vliegende vocalen, simplistische gitaarsolo’s en een flinke stoot blikkerige galm kan zich aan de vermakelijke lp van deze mafkezen geen buil vallen. Dit nummer klinkt alsof The Doors op een regenachtige avond in een tweederangs nachtclub zijn beland. 
 
*12. Bent Wind – ‘The Lions’  (van de lp ‘Sussex’ / Trend, 1970)  Net als Hickory Wind was Bent Wind een vroege vertegenwoordiger van de horde basementrockgroepen. En de enige lp van deze –voor de verandering- Canadezen is ook nog eens minstens zo ‘klassiek’ als die van hun semi-naamgenoten. Aangezien het nummer ‘The Lions’ prima samenvat waar het in dit uurtje precies om draaide, is een geschiktere afsluiter niet te vinden. Enjoy the trip!