In de reeks Jazz in de Film, aflevering 340: Michel Legrand (17).
The Happy Ending (1969).
Samuel Goldwyn Studio Orkest olv. Michel Legrand.
Original Cinema Quad Poster – Movie Film Posters.
Michel Legrand (1932-2019) (afl. 17)
Een huisvrouw van middelbare leeftijd (Jean Simmons) komt tot de overtuiging dat er méér is dan het alledaagse leven, dat tot een routine is geworden. Ze voelt zich bedrogen door de generatie vóór haar, die beloofde dat het ultieme doel het dienen van een gezin zou zijn, toen ze op veel te jonge leeftijd trouwde met een fiscaal jurist (John Forsyth). Daarom vliegt ze weg van haar huis en familie, naar de Bahama’s. De film heet The Happy Ending, we schrijven het jaar 1969.
Jean Simmons krijgt een Oscarnominatie voor haar rol als gedesillusioneerde huisvrouw. Ze is getrouwd met de regisseur, Richard Brooks, die een modern feministisch standpunt inneemt.
De film laat in flashbacks zien waar het allemaal mis is gelopen. De montage is geïnspireerd door de Franse Nouvelle Vague. Misschien dat Richard Brooks daarom persoonlijk Michel Legrand heeft gevraagd om de score te schrijven. Legrand was een van de componisten die had bijgedragen aan de nieuwe golf van filmmaken, door jonge, experimenterende regisseurs van dienst te zijn.
Hij overlegt drie maanden intensief met Brooks terwijl hij de muziek schrijft. Er is ook een song nodig, die uitdrukt hoe het moderne huwelijk er uit moet zien. Brooks wil dat de song van aard verandert naarmate de ontwikkeling van de huisvrouw voortgaat. In het begin van haar huwelijk is alles rozengeur en maneschijn, later fungeert de song juist als contrapunt voor haar gevoelens.
Legrand werkt hiervoor graag opnieuw samen met het echtpaar Alan en Marilyn Bergman. Ze hebben net een jaar eerder gezamenlijk de Oscar voor de beste song gewonnen, met ‘The Windmills of Your Mind’ uit The Thomas Crown Affair. De song heet ‘What Are You Doing the Rest of Your Life?’, en het wordt een klassieker op het repertoire van veel zangers van levensliederen.
In de film wordt het gezongen door Michael Dees, en het komt vaak voor als source music, dus als muziek die in het filmverhaal zit verpakt, zoals uit een autoradio of jukebox. Het heeft een weemoedige toon, want het vergt nogal wat moed om je oude bestaan op te geven.
Voor de reis naar de Bahama’s schrijven Legrand en de Bergmans ook twee vrolijke songs, die op gepast Caribische wijze worden gezongen door Bill Eaton. Verder verzorgt Legrand in een hoeveelheid aan stijlen uit de jaren zestig de levensreis van Mary, de ongelukkige huisvrouw.
Op het einde hoort u de voorgaande hit van Legrand, ‘The Windmills of Your Mind’. Het wordt gespeeld in een arrangement als ‘Bahama Blues’, in de bar van het casino waar Mary een leuke man ontmoet. Het is een inside joke van Legrand, want hier is zijn succesnummer verworden tot muzak op de achtergrond.
Michel Legrand dirigeert een studio-orkest in de Samuel Goldwyn Studio’s.
Kees Hogenbirk.
