Welke jazzdrummer speelde in de Haagse 60-er jarengroep 1850?
Martin van Duynhoven (Boxmeer, 13 juni 1942) is als drummer samen met Han Bennink, John Engels en Pierre Courbois een van de meest gerenommeerde jazzdrummers en percussionisten van Nederland uit de bebopgeneratie van de jaren zestig en zeventig. Van Duynhoven begon met het spelen van slagwerk in een harmonieorkest. Hij studeerde tussen 1958 tot 1962 gelijktijdig aan de Kunstacademie Den Bosch en het conservatorium in Tilburg en verhuisde in 1963 naar Amsterdam. In 1966 won hij de tweede prijs tijdens een competitie in Wenen (waarbij bekende jazzmusici zoals Mel Lewis, Julian Cannonball Adderley en Ron Carter in de jury zaten), in 1967 het Loosdrecht Festival, in 1984 de Boy Edgar prijs. Hij speelde oa. met Chet Baker, Frank Wright en Dexter Gordon. Als “vaste” drummer speelde Martin onder meer in het Theo Loevendie Kwartet, Nedly Elstak ensembles, Ab Baars trio en recent Klein Duynhoven Almeida trio. Tot 2010 had hij zijn eigen Martin van Duynhoven Percussie Ensemble. Dit ensemble trad vaak op samen met acrobaten, dichters en beeldende kunstenaars. Naast zijn bestaan als drummer oefende hij tevens het beroep van grafisch ontwerper uit, oa. de Uitkrant, vanaf de oprichting in 1966, Museumkrant, Ledenkrant PvdA, talloze plaat en cd-covers
- Compositie M. van Duynhoven: in A.M. 1976
- Son House: Delta Blues, 1985
- 4-tet M. van Duynhoven, Bibian Harmsen: Come listen 2010
- Congregation Church Clarksdale: I’m a soldier
- Septet en koor, compositie M. van Duynhoven: Snackbarhondenlied
- onbekend: All night long Blues
- 4-tet M. van Duynhoven, Bibian Harmsen: The Story
Techniek: Michiel van Garling
