Het Strijkkwartet

Zowel het Tweede strijkkwartet van Tippett als dat van Britten behoren tot de hoogtepunten van de Britse kwartetmuziek rond de Tweede wereldoorlog.

In zijn Tweede strijkkwartet combineert Michael Tippett zijn liefde voor de late Beethoven met die voor de muziek van de Orpheus Brittanicus, Henry Purcell. De fuga van het Andante van het Tweede strijkkwartet is duidelijk een verwijzing naar deze laatste. Het thema is echter door Tippett al in de vroege herfst van 1938 op papier gezet, tijdens de zwarte dagen rond het sluiten van het pijnlijke verdrag van München.

Ook in het Tweede strijkkwartet, in C-gr.t., opus 36 van Benjamin Britten klinkt de wereld van Henry Purcell, die hier vooral aanwezig is in het laatste deel, een omvangrijke, bijzonder ingenieuze chaconne. Hier toont Britten een staaltje van zijn onovertroffen meesterschap. Een jaar later zette hij dat meesterschap opnieuw in, ditmaal met een orkestwerk, de Young Person’s Guide to the Orchestra (variaties over een thema van Purcell), waardoor hij bij een zeer breed publiek bekend werd.