Jazz, blues en het kauwgomplaatjesgevoel. Vandaag over Wim Sonneveld.
We dwalen door het immense oeuvre van de meest tijdloze van de Grote Drie, Wim Sonneveld. Vooral bemind om z’n zangkunst en z’n weergaloze liedjes. Op z’n conferences uitte Wim Kan destijds wel enige kritiek, maar Kan vond Sonneveld wel onbetwist de grootste Vakman van de Grote Drie. In dit uur, naast hoogtepunten, ook obscuriteiten, zoals z’n eerste plaatje uit 1955, een verhaal waarin hij geestig z’n ervaringen vertelt bij het maken van de nogal mislukte speelfilm ‘Het wonderlijke leven van Willem Parel’, een hilarische beschrijving van z’n keuring voor de militaire dienst en een aanstekelijk grappige repetitie-opname van ‘Loflied op Dora’. Kortom, de eerste honderd jaar Sonneveld.
