Ton Bruynèl #6. Een overzicht van het werk van Ton Bruynèl; (1959 – 1998).
Op 5 mei 1998 overleed Ton Bruynèl, pionier van de Nederlandse elektronische muziek. Ton Bruynèl werd op 26 januari 1934 geboren aan de Lijnmarkt te Utrecht.
Van 1952 tot 1956 studeerde hij piano bij Wolfgang Wijdeveld aan het Utrechts Conservatorium. Samen met generatiegenoten Peter Schat en Jan van Vlijmen maakte hij deel uit van een groepje dat zich vormde rond de componist Kees van Baaren. Van Baaren doceerde compositieleer en introduceerde de dodecafonie, waarmee Bruynèl weinig affiniteit bleek te hebben. Bruynèl raakte meer geïnteresseerd in de Franse stroming van de ‘musique concrète’. Hij schafte apparatuur aan om concrete klanken op te nemen en oriënteerde zich in elektronische compositie bij de Stichting ST.E.M. (STudio voor Elektronische Muziek) aan de universiteit van Delft en later in Utrecht – waar ST.E.M. opging in het latere Instituut voor Sonologie.
Vanaf 1957 specialiseerde Bruynèl zich vervolgens in het componeren van werken waarin elektronische en akoestische klanken versmelten. In de jaren zeventig en tachtig was hij als docent elektronische compositie verbonden aan het Utrechts Conservatorium.
1. Chatarra. 1990.
2. Dust. 1992.
3. Le Jardin. 1993.
4. Brouillard. 1994.
5. Le Temps Tricheur. 1994.
6. Imker I. 1995.
7. Cours De Nuages. 1998.
