Jazz-invloeden in klassieke muziek – 1 (Engeland)
Vandaag de eerste van een serie afleveringen over de invloed van jazz in de klassieke muziek van de 20e, en soms ook 21e eeuw.
Jazz ontstond natuurlijk in het begin van de 20e eeuw in de Verenigde Staten in de Afro-Amerikaanse gemeenschap in het zuiden. Het was een mengeling van West-Afrikaanse ritmes, ragtime, blues, folk en negro spirituals. Improvisatie speelde (en speelt) een grote rol.
De populariteit van deze nieuwe muziekvorm verspreidde zich snel, met name in Europa. Dat had onder andere te maken met de Amerikaanse soldaten die in de Eerste Wereldoorlog naar het continent kwamen, en met de doorbraak van de grammofoon in het midden van de jaren twintig.
In deze serie programma’s staat steeds een bepaald land centraal. In de eerste twee afleveringen is dat Engeland.
- William Walton: Ouverture ‘Portsmouth Point’.
London Symphony Orchestra olv. André Previn - William Walton: Façade II.
Peggy Ashcroft, Jeremy Irons, spreekstem; London Sinfonietta olv. Riccardo Chailly (tekst) - Constant Lambert: Trois pièces nègres pour les touches blanches.
John McCabe & Tamami Honma, piano - Constant Lambert: The Rio Grande.
Albert Whitehead, countertenor; Hamilton Harty, piano; Saint Michael’s Singers; The Hallé Orchestra olv. Constant Lambert (tekst) - Malcolm Arnold: Concert nr. 2 voor klarinet en orkest, Op. 115.
Emma Johnson, klarinet; English Chamber Orchestra olv. Ivor Bolton
