Het Paleis van de weemoed van 30 november gaat over signature tunes. In het swingtijdperk hadden de razend populaire dansorkesten bijna allemaal een herkenningsmelodie. Soms kwam die puur toevallig tot stand. Zo moest Count Basie voor een radiostation nog een gaatje van een paar minuten vullen aan het einde van een uitzending. Improviserend speelde hij twee stukken door elkaar en omdat het bijna één uur ‘s nachts was, werd er de titel ‘One O’Clock Jump’ aan gegeven.
Ook solisten hadden vaak een eigen tune. Zo schreef Duke Ellington speciaal voor tenorsaxofonist Ben Webster ‘Cotton Tail’, die in de plaatopname daarvan de ene mooie solo op de volgende stapelde. De ‘Sugar Blues’ was decennialang het handelsmerk van trompettist en bandleider Clyde McCoy, die met z’n gestopte trompet de geestige ‘wah-wah-klanken’ voorbracht. De melodie bezorgde hem ook de bijnaam ‘the king of corn’. En zo komen er in Het Paleis nog veel meer muzikale visitekaartjes aan bod.
Luisteren
Paleis van de Weemoed, zaterdag 30 november van 20 tot 21 uur.
