Onder leiding van regisseur Martin Scorsese kwam de zevendelige documentaire-serie The Blues tot stand. Een unieke serie waarin zeven beroemde regisseurs met een passie voor muziek een persoonlijk beeld schetsen van bluesmuziek.
Naast Scorsese zelf vangen ook Charles Burnett, Clint Eastwood, Mike Figgis, Marc Levin, Richard Pearce en Wim Wenders de essentie van bluesmuziek in films die de muziekstroming volgen van haar Afrikaanse oorsprong tot en met haar invloed op vrijwel alle hedendaagse muziek.
De films bevatten zeldzaam archiefmateriaal van onder meer Muddy Waters, Howlin’ Wolf, Willie Dixon, John Lee Hooker, Bo Diddley, Eric Clapton en vele anderen. Daarnaast zijn ruim 100 Bluesklassiekers speciaal voor deze serie opgenomen door hedendaagse artiesten als B.B. King, Bonnie Raitt, Lou Reed, Tom Jones, Los Lobos, Jeff Buckley en Lucinda Williams.
Als soundtrack is bij deze documentaires een serie CD’s uitgekomen van de artiesten.
Elke maand laten we er eentje horen, deze keer is dat Eric Clapton.
Al vier decennia houdt Eric Clapton de erfenis van de Britse blues levend in de mainstream rock. Vanaf zijn tijd bij de Yardbirds en John Mayall, gedurende zijn periode als gitaargod bij Cream en Blind Faith en uiteindelijk ook op zijn kalmere soloalbums, bewees Clapton één van de meest succesvolle rockmuzikanten te zijn. Vanwege zijn supersterrenstatus als gitarist, dook Clapton op naast de grootste acts van de twintigste eeuw. Zo speelde hij de solo op ‘While My Guitar Gently Weeps’ van The Beatles, speelde hij mee tijdens The Bands ‘Last Waltz’ en nam hij een album op met B.B. King. ‘Slowhand’ overwon veel persoonlijke tegenslagen en kan inmiddels terugkijken op een lange en productieve loopbaan.
