Startschot Festival voor de Wind 2002
7 september 2002, Ronde Lutherse Kerk, Amsterdam
Genre: Orgel
Componisten/uitvoerenden: Jehan Alain | Joseph Jongen | Sofia Goebajdoelina
Opnametechniek: Kees Bijl
Het orgel leeft, maar de buitenwereld heeft er geen levendig beeld bij. Tijd om daar radicaal iets aan te doen.
Wat denkt u bij het orgel? De eentonige lawaaimaker die elke zondag een verkouden gemeente dwingt tot toon houden? Een veredelde wanddecoratie aan de westkant van een kerk? Het zinnebeeld van een voorbije tijd, eeuwig met de NCRV en haar vergrijzende achterban verbonden?
Het zijn allemaal veelvoorkomende vooroordelen over orgelmuziek. En dat is zo zonde, want het orgel is een prachtig instrument. Je hoeft maar één keer een organist aan de speeltafel bezig te zien om te beseffen wat een vakman of -vrouw het is. Hij speelt met handen en voeten tegelijk, en heeft de keuze uit talloze registers en combinaties daarvan, die hij met meerdere klavieren bedient. Uit het orgel kan een eindeloze veelvoud van klankkleuren komen, en hoewel het instrument meestal in de kerk staat is lang niet alle orgelmuziek kerkmuziek.
Op het Festival voor de Wind kunnen we horen wat orgelmuziek allemaal kan zijn. Hoe modern, hoe divers, hoe werelds. We beginnen met een stuk van Jeroen Roffel. Hij combineert het orgel (bespeeld door Cees van der Poel) met live-elektronica. Van alle meesters die we hier horen is hij nog wel de experimenteelste en de hoekigste.
Na deze binnenkomer gaan we met Els Biesemans wat terug in de tijd. Zij roept de hulp in van celliste Marijke Gonnissen. We hore een stuk van de Vlaming Joseph Jongen, maar ook een werk van Sofia Goebajdoelina – een gearriveerd maar net zo goed levend componiste.
Als laatste horen we vijf ‘kerktango’s’ van de Zwisterse componist Guy Bovet. Hij combineert deze Argentijnse dans met de muziek van de Spaanse orgelschool – Antonio de Cabezón en zijn soortgenoten. Het levert composities op met namen als “Tango de undecimo tono, a modo de bossanova”. Naast het orgelspel van Mark Lippe wordt er live bij gedanst. Maar eh… tango … Amsterdam … 2002 … begint u al wat te dagen? Dat was het koninklijk huwelijk van Willem-Alexander en Maxima! Dankzij deze happening danste opeens half Nederland weer de tango – en wie niet danste, die luisterde wel. De knipoog wordt nog duidelijker in de tweede van de vijf tango’s die we horen: die heeft als bijnaam ‘La princesa’.
