Genre: Neoclassicisme
Componisten/uitvoerenden: Alex Manassen | Paul Hindemith
Opnametechniek: Geert de Vos
Paul Hindemith was een man van het Interbellum. Weinig componisten waren zo gebouwd op de toenmalige tijdgeest.
Na de Eerste Wereldoorlog stond hij vooraan om af te rekenen met de uitwassen van de romantiek. Korte stukjes met puntige dissonanten, en geschreven voor de gelegenheid. Geen Inspiratie met een grote I, gewoon kunst voor (desnoods eenmalig) gebruik.
In de jaren dertig ging de puntigheid eruit. Componisten in de jaren van crisis en politiek zwaar weer op zoek naar heldere vormen zonder opsmuk en ook zonder provocatie. Hindemith ging zich meer en meer op de Weense klassieken richten. Zijn klarinetkwartet uit 1938 is daar een uitstekend voorbeeld van. Je hoort dat het modern is, maar niemand zal beweren dat de muziek zijn oren kwetst.
AIR / facilmente van Alex Manassen hangt er als een soort bonustrack bij. Ook dit korte stuk zal geen massa’s luisteraars afschrikken. Prikkelen doet de muziek wel. In vier minuten geeft de componist zijn eigen commentaar op de polyfonie van weleer. Een fuga, maar toch weer niet. Hindemith had er vast wel mee ingestemd.
