Componisten/uitvoerenden: John Cage | Margriet Hoenderdos | Ton de Leeuw
Opnametechniek: Kees van de Wiel
Op 14 oktober overleed Margriet Hoenderdos, pas 58 jaar oud. In haar nalatenschap werd nog wat onvoltooid werk gevonden.
Margriet Hoenderdos, een leerlinge van Ton de Leeuw, componeerde zwaar modernistisch werk vol met microtonen en ingewikkelde ritmes, waarin de vaak toevallige metrische verdeling tussen de instrumenten de plaats van de melodie vaak inneemt. Muziek die veel van de luisteraar vraagt; muziek bovendien van een soort die al even uit de mode is. Anders dan de meesten van haar generatie bleef Hoenderdos de idealen van haar leermeesters trouw – zonder daar meteen zoals Lachemann of Ferneyhough overdreven in te volharden.
Echt bekend werd ze bij leven niet, maar door liefhebbers van het moderne werd ze gekoesterd. Ook door ons, want we hebben ongehoord veel van haar muziek opgenomen. In 2012, kort na haar zestigste geboortedag, werden vier van haar nagelaten werken gespeeld. Werken die nog nooit eerder hadden geklonken maar toch op en top Hoenderdos bleken te zijn. In Juni ’04 horen we verschillende blazers in overlappende, tegen elkaar in lopende ritmes. Een melodie is er eigenlijk niet, het spel tussen de blazers onderling neemt die functie over. In Juni ’07 is de melodie juist alles. Aan het woord is één enkele cello, en hoewel het werk nergens tonaal wordt en overal de extremen opzoekt (aan het eind vooral de extreme hoogte), herkennen we het instrument meteen in zijn rol als rapsodische en melancholische zanger onder de instrumenten.
Met haar onversneden modernisme en volkomen systematische titels doet Hoenderdos een beetje aan John Cage denken. Misschien daarom is ook hij hier vertegenwoordigd, met Atlas Eclipticalis.
