Oud en nieuw

Oude Muziek is de afgelopen decennia opgebloeid, maar dan wel in handen van speciale oudemuziekensembles. Ze oefenen zich de blubber op instrumenten van een bepaalde periode en studeren zich een ongeluk om te weten te komen hoe er destijds gespeeld werd. ‘Gewone’ stervelingen moeten van die muziek afblijven, en zelf wagen ze zich ook niet aan repertoire buiten hun eigen tijdvak.

Nieuwe Muziek is nog steeds een nichegebeuren, maar er zijn talloze ensembles die zich erin hebben gespecialiseerd. Dat is ook logisch, want zulke muziek vraagt veel van de spelers: ingewikkelde ritmes, onvoorspelbare toonreeksen en nieuwe technieken. Zulke ensembles kunnen vaak wel oudere muziek spelen – maar waarom zouden ze?

De Abellimenti Bohémiens trekken zich hier allemaal niets van aan. Zij combineren in één programma rustig de zeventiende en de twintigste eeuw. We horen triosonates van Italiaanse meesters en van de Boheemse viooltovenaar Biber, maar solo leven de musici zich uit op de Tsjechische neoclassicus Erwin Schulhoff en de vijfde Sequenza van Berio. De Sequenze zijn een reeks virtuoze en zeer idiomatische stukken voor steeds wisselende solo-instrumenten. Als een musicus die beheerst, laat hij zien dat hij geen koekenbakker is.