Genres: Romantiek | Strijkkwartet
Componisten/uitvoerenden: Benjamin Britten | Frank Bridge | Robert Simpson
Opnametechniek: Anton van Halderen
Engelse muziek is vaak welluidend en niet zo vernieuwend. Voor veel muziekliefhebbers is dat alleen maar goed nieuws.
“There’ll always be an England / While there’s a country lane / Wherever there’s a cottage small / Beside a field of grain.” Het zijn de eerste regels van een Engels patriottisch lied. En het is typisch het Engeland dat we in deze muziek terughoren.
Engeland, het land dat voorop liep in de Industriële Revolutie, begon in de negentiende eeuw hartstochtelijk terug te verlangen naar de pre-industriële tijd. De Engelse liefde voor alles wat naïef en sentimenteel is leidde ook in de muziek tot een typisch Engelse stijl. Van confronterende, moderne klanken moesten de Britten niets hebben. Zeker voor de Tweede Wereldoorlog leefde de romantiek in Engeland lange tijd gewoon door. De Drie idyllen voor strijkkwartet van Frank Bridge (1879-1941) – alleen de naam al! – zeggen eigenlijk alles. Na de oorlog keken de Britten met iets meer belangstelling naar de avant-garde van het continent, maar echt omarmen wilden ze niet. Robert Simpson (1921-1997) was wat dat betreft een kind van zijn tijd en zijn land. Hij volhardde in de grote klassieke vormen – het strijkkwartet en de symfonie – maar liet zich waar hij dat wilde inspireren door de moderne muziek.
