Fringe Oude Muziek 2002: Ralph Meulenbroeks

In zijn biografie bij de Universiteit Utrecht staat het volgende: “Ralph Meulenbroeks combineerde zijn conservatoriumstudie contrabas met een universitaire studie en een promotie in de natuurkunde. Beide studies sloot hij ‘cum laude’ af.” Het is bijna frustrerend: hoe hebben mensen zó bevoordeeld kunnen worden toen God de kwaliteiten uitdeelde?

Onze eigen ego’s terzijde: Meulenbroeks heeft zijn sporen ruimschoots verdiend in de Oude Muziek. In de jaren negentig maakte hij de overstap naar de viola da gamba, waardoor het zwaartepunt van zijn muziek bij de barok kwam te liggen. De gamba stelt je natuurlijk in staat om solo te schitteren, wat met de contrabas niet zo gemakkelijk gaat. Een rol die Meulenbroeks wel is toevertrouwd. In dit programma speelt hij gambamuziek van vier componisten: een Engelsman, een Duitser en twee Fransen, want als het instrument ergens leefde was het wel aan het hof van Lodewijk XIV. De muziek bevindt zich op de grens van zeventiende en achttiende eeuw. Telemann loodst het instrument met speels gemak de laatbarok in. Zonder twijfel had het instrument nog jaren mee gekund, maar de tijden waren veranderd: de gamba raakte uit de mode en de cello kwam erin.

Tot slot: kan Ralph Meulenbroeks nog meer heel goed, behalve strijkinstrumenten bespelen en natuurkunde beoefenen? Zijn biografie spreekt voor zich: “Ralph is verder een gevorderd t’ai chi-beoefenaar, beheerst de macrobiotische kookkunst en heeft een grote interesse voor geschiedenis, astronomie, astrofysica en alles wat met luchtvaart te maken heeft. In 2009 behaalde hij zijn brevet privévlieger.”