Componisten/uitvoerenden: Allison Cameron | Arthur Kampela | Maarten Altena | Paul Termos | Steve Reich | Thelonious Monk
Opnametechniek: Boris Nieuwenhuyzen
Met een elektrische gitaar kun je een lekker potje rocken. Maar de mogelijkheden zijn zoveel breder.
De gitaar is een geliefd en gemakkelijk te bespelen instrument. Helaas is het volume niet al te groot, waardoor het voor orkestmuziek of zelfs kamermuziek niet in aanmerking komt. De uitvinding van de dreadnought, met zijn grote klankkast, bood enig soelaas, maar voor velen was dat niet genoeg. Daarom kwamen fabrikanten er in de jaren dertig toe de gitaar elektrisch te versterken.
De elektrische gitaar leed een sluimerend bestaan in jazzbands en showorkesten totdat de rock ‘n roll het instrument in de jaren vijftig oppikte. In een paar jaar tijd veroverde deze elektrische klanken de wereld. Steeds weer nieuwe technieken en effecten maakten de gitaarklank tot wat hij nu is: het waarmerk van de rock en al zijn (sub)genres.
Toch wordt het instrument ook daarbuiten gebruikt. In de jazz is het instrument nooit weggeweest. En sinds men zich in de hedendaagse muziek ging openstellen voor pop-invloeden, is de elektrische gitaar ook daar meer dan welkom.
In dit concert horen we Wiek Hijmans met echte jazz van bebopheld Thelonious Monk, en echt hedendaags van Steve Reich (zijn Electric counterpoint is vermoedelijk het bekendste werk op het programma). De Braziliaan Arthur Kampela – zelf gitarist en aan zijn Quimbanda te horen bepaald geen beroerde – en de Canadese Allison Cameron laten horen hoe hun generatie, die met rockmuziek opgroeide, het instrument als een tweede natuur in de vingers hebben.
Paul Termos zit in het gebied tussen hedendaags en jazz. Tijdens dit concert was hij al in het terminale stadium van alvleesklierkanker. Hier horen we dat hij de wereld niet vaarwel zou zeggen zonder nog eens goed van zich te laten horen!
