Compagnie Bischoff – HMS Oriana

Een klassiek concert heeft tegenwoordig iets van een auditief museum: de muziek moet klinken zoals de componist haar bedoeld heeft, de musici komen slechts om te spelen en het publiek moet doodstil toehoren om aan het eind netjes te klappen. Bij oude muziek is het nog erger: ‘authentieke’ instrumenten zijn heilig en de musici trekken vaak niet eens een pak of een nette jurk aan.

Het is dan ook even wennen als we horen hoe de Engelse renaissancemuziek hier wordt gepresenteerd: als een pleziervaart. Het is feest op de HMS Oriana, waar de madrigalen klinken uit het gelijknamige boek dat in 1601 aan Elizabeth I werd gepresenteerd. De zangers zijn de gasten voor het chique diner, die tussendoor met elkaar kletsen. De instrumentale begeleiding komt uit de accordeon, een behoorlijk anachronistisch instrument, en de ‘gasten’ kletsen ook rustig door terwijl het eerste stuk al klinkt.

Puristen zullen op deze beschrijving al gauw afknappen. Maar mensen die wel een beetje avontuur kunnen velen en muziek niet zien als een museumstuk waar alleen een select groepje voorzichtig met fluwelen handschoentjes aan mag komen, die zullen dit zeker op waarde kunnen schatten. Tot op zekere hoogte dan, want het beeld hebben we er niet bij.