Genre: Renaissance
Componisten/uitvoerenden: Giovanni Pierluigi da Palestrina | Philippe Rogier | Tomás Luis de Victoria
Opnametechniek: Jac van t Veer
Leuk hoor, al die oude muziek in historische interpretaties. Maar hoe historisch is het als je die muziek in een moderne concertzaal hoort?
Laten we één ding vaststellen: helemaal terug naar de renaissance kunnen we niet. Spelers en publiek in historische kledij hullen is in theorie nog mogelijk, maar niemand zal met dezelfde oren naar deze muziek luisteren als een zestiende-eeuwer dat deed. Daarom nemen we vaak genoegen met alleen instrumenten en zang- of speeltechniek. De eerste kunnen we getrouw nabouwen, naar de tweede kunnen we, op basis van bestaande boeken, een redelijke gooi doen.
Maar het heeft wel wat om oude muziek in een oude ambiance op te voeren. Voor missen zijn oude kerken de natuurlijke habitat. Dit is de akoestiek, maar vooral ook het uitzicht en de sfeer die de componist voor ogen had. Met wat goede wil waan je je zo weer in vroeger eeuwen, wat je in pakweg Vredenburg of De Doelen toch niet zomaar zal lukken.
Tomás Luis de Victoria (ca. 1548 – 1611) was een Spanjaard, maar zijn blik lag op Italië, waar het aan het eind van de zestiende eeuw allemaal gebeurde. Niet alleen waren daar de grote kerkelijke opdrachtgevers, Italiaanse componisten werden ook steeds belangrijker in de muziekwereld, die meer dan een eeuw door Zuid-Nederlanders was beheerst. Victoria’s muziek is relatief ouderwets, of liever gezegd klassiek. Dit requiem stamt uit 1605. De vernieuwingen van het voorbije Concilie van Trente zijn erin meegenomen. De muziek lijkt op die van Palestrina, die op datzelfde concilie tot grote voorbeeld had gediend voor de ‘nieuwe’ kerkmuziek. We horen alle verworvenheden van de voorbije eeuw. De barokke revolutie, die op dat moment in de wereldlijke muziek woedde, blijft nog even buiten de muren van de kerk.
